HALUKSY – KOŚLAWE PALUCHY
Czy haluksom można zapobiegać?
Zniekształcenie stopy może być nabyte albo wrodzone. Charakterystyczne dla haluksów jest koślawe ustawienie palucha i szpotawe (czyli pod kątem) ustawienie pierwszej kości śródstopia. Na skutek tego zniekształcenia widoczna jest wystająca głowa pierwszej kości.
Zdaniem naukowców nawet 60 proc. osób starszych ma ze stopami problemy, które utrudniają chodzenie, a nawet mogą obniżać jakość życia. Do takich problemów należą haluksy, nazywane też paluchem koślawym, które dokuczają ponad jednej piątej (23 proc.) osób w wieku od 18 do 65 lat i ponad jednej trzeciej (36 proc.) ludzi starszych, w wieku co najmniej 65 lat. Ten powszechnie występujący i dla wielu osób niezwykle krępujący problem, a fachowo nazywany koślawym paluchem, nie ma jednej przyczyny. Czynników zwiększających ryzyko zachorowania jest wiele.
Co jednak ważne, część z nich można całkowicie wyeliminować lub przynajmniej mocno ograniczyć. Haluksy występują przede wszystkim u kobiet, zwłaszcza po 50. roku życia. Jednak warto wiedzieć, że kobiety generalnie – z uwagi na swoją anatomię (m.in. słabszą konstrukcję mięśniowo-więzadłową), są zdecydowanie bardziej od panów narażone na wystąpienie tego problemu.
Haluksy, to nie tylko defekt estetyczny. To poważne schorzenie, które może prowadzić do groźnych powikłań. Koślawe paluchy nie tylko bowiem utrudniają chodzenie czy stanie, ale też powodują przewlekłe dolegliwości bólowe, a nieleczone mogą prowadzić m.in. do rozwoju zmian zapalnych i zwyrodnieniowych, nie tylko w obrębie samej stopy, lecz również w stawach kolanowych i biodrowych. Choć istnieje wiele metod leczenia haluksów, w tym m.in. leczenie operacyjne, to jednak warto wiedzieć, że w dużej mierze można ich rozwojowi zapobiegać. Kluczową sprawą jest więc znajomość przyczyn, zwłaszcza tych, na które mamy wpływ. Należą do nich m.in.:
- noszenie zbyt ciasnego obuwia,
- noszenie butów o wąskim czubie,
- noszenie butów na wysokim obcasie,
- nadmierna masa ciała (nadwaga, otyłość),
- stojący tryb pracy.
Poza świadomym unikaniem lub ograniczaniem wspomnianych wyżej czynników ryzyka, w zapobieganiu haluksom pomaga też odpowiednio dobrana, regularna aktywność fizyczna, która nie obciąża zbytnio stóp, a przy tym poprawia elastyczność mięśni i stabilizuje postawę ciała (np. pływanie, specjalne ćwiczenia).
Ortopedzi zaznaczają, że jest też niemała grupa osób, które są szczególnie narażone na rozwój haluksów z powodów genetycznych (np. z powodu wrodzonego kształtu czy innych cech stopy). Jeśli więc ktoś ma od urodzenia problemy ze stopami albo u jego bliskich krewnych występują lub występowały wcześniej przypadki haluksów, to tym bardziej powinien dmuchać na zimne i baczniej zainteresować się profilaktyką. Pomocne mogą się wtedy okazać m.in. buty ortopedyczne czy też specjalne wkładki. W tej i innych kwestiach dotyczących haluksów najlepiej poradzić się ortopedy lub fizjoterapeuty.
Źródła:
Vik, zdrowie.pap.pl
Fachowy artykuł o haluksach opublikowany przez Carolina Medical Center
Specjalistyczny artykuł na temat haluksów opublikowany przez Medicover
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania.
[CP_CALCULATED_FIELDS id=”7″]
